De Eretribune van 1941 (2), KNKB
Tekst: Rynk Bosma
De immer bescheiden en dienstbare Willem Hiemstra hoopt op 6 mei van dit jaar 80 jaar te worden. Reden om een plekje voor hem op de Eretribune 1941 te reserveren. Hiemstra was in twee opzichten een beetje een witte raaf in de kaatswereld. Hij kaatste altijd zonder handschoen en hij is als vrijwilliger altijd dienstbaar geweest voor de kaatssport en zijn historie. Op de site van de PC herdenkt hij nog altijd overleden kaatsers.
Toch behoorde Hiemstra niet tot de absolute top van het kaatsen en hij wist dat zelf als geen ander. Liever kaatste hij op de tweede klas en als allrounder, achterin en met een ‘wisse’ tweede opslag was hij zonder meer de beste tweedeklasser van zijn tijd. Met bijna elke week wel een prijs. Voor kaatser Johannes Brandsma was Hiemstra een ‘inspirator’ die hem stimuleerde om te kaatsen. ,,Ik wenne as jonkje tsjinoer Willem yn Seisbierrum en seach dat hy hast elk wykein wol mei in priis thúskaam.’’
Af en toe zichtbare prijzen, ,,Dan sjouwde hy wer in koelkast út de auto of in oare ‘huishoudelijke’ priis.’’ Want het was de tijd van stofzuigers, radio’s en koelkasten die via royale regionale sponsors beschikbaar werden gesteld. Brandsma: ,,Eins woe hy net op de earste klas keatse, njoggen fan de tsien kear der yn de earste omloop ôf. Letter waard hy ferplichte earste klasser te wurden.’’
Zelf zei hij ooit: ,,Ik wûn noait wat, oaren wiene folle sterker.’’ Een ietwat te bescheiden voorstelling van zaken want Hiemstra won wel twee keer de Bond voor Sint Annaparochie. Sterker nog, zelfs twee keer achter elkaar in 1969 en 1970. Met een tweede editie die nogal rumoerig verliep. In 1969 won Hiemstra met Flip Soolsma en Gerard van der Meer. Een merkwaardig duo, Soolsma als de luidruchtige, verbaal aanwezige atletische ‘fjoerfretter’ en Van der Meer had in het theater moeiteloos de rol van sfinx kunnen spelen met die zo karakteristieke witte pet bijna over de ogen.
Het Baarder duo Tamme Velstra en Piet Tuinman moest in 1969 in de finale met balkeerder Wabe Wieringa het hoofd buigen voor Sint Annaparochie. Een evenwichtige winst die in 1970 verrassend genoeg werd herhaald. Met een ongewenste hoofdrol voor de geschorste Van der Meer. Hoite Spijkstra was de vervanger, in de finale als balkeerder. Van der Meer was in 1969 zonder zich af te melden weggebleven op de partij in Marssum en dat betekende een schorsing van vijf wedstrijden, inclusief de Bond van 1970. Voorzitter Ys Andringa van Sint Annaparochie deed na afloop het voorstel de strafcommissie te promoveren tot pestcommissie en dat zei genoeg over de stemming.
Journalist Germ Beintema van de Leeuwarder Courant was niet mals in zijn kritiek op het luidruchtige publiek achter het perk. ‘Niet sportief’ noemde hij het gejuich van dat publiek bij een misser van tegenstander LKC uit Leeuwarden in de finale. En in de kop van het verslag de tekst ‘Publiek weet zich niet te gedragen’. Ondanks die hatelijke opmerking aan het adres van de strafcommissie ergerde ook Andringa zich aan dat publiek. Aan de andere kant was het ook niet handig van die strafcommissie om in de week voor de Bond de straf van vijf wedstrijden bekend te maken.
Hiemstra was eigenlijk een 'Seedykster' zoals de bijnaam luidde van mensen die waren geboren tegen de 'seedyk' aan. Een buurtje dat Seedyksterbuorren werd genoemd. Door de zeedijkverhoging in 1966 moesten alle bewoners naar De Terp in Sexbierum verhuizen.
Als schooljongen kaatste Hiemstra al op verschillende partijen waarbij het schoolkampioenschap in Leeuwarden eruit springt. Een finaleplek tegen het te sterke Franeker met Jan Seerden.
Het is dan 1953 en drie jaar later wint hij zijn eerste nikkelen polshorloge op de Freule.Samen met de latere scheidsrechter Dirk Houtsma en de latere kaatsverslaggever Siep Braaksma.
Een jaar later reikte het partuur Corrie Braam, Oege Mulder en Willem Hiemstra opnieuw niet verder dan een derde prijs op de Freule. Ook op andere jeugdpartijen was de tegenstand bij de junioren respectabel te noemen met kaatsers als Gerrit Okkinga, Johan Halbesma of een Johnnie Ligthart.
Tien gulden en een medaille, dat was de eerste prijs van Hiemstra bij de senioren in Schalsum. Het is dan 1959 en de pas 18-jarige Hiemstra moest nog vijf jaar wachten op een selectie als reserve eerste klasser. Of Willem Hiemstra zat te wachten op die eer was nog maar de vraag want als allrounder in de tweede klas had hij vaak aan een goede maat genoeg om een prijs te winnen.
En dat winnen van prijzen lukte aardig. In 1964 het debuut op de PC, maar ook 14 eerste prijzen. ,,Der siet fan alles wat by hear, ek de Barradeelpartij. Doe't ik reserve earsteklasser waard, wie it faak ien kear keatse tsjin dy grutte mannen.
Ik hie der gjin muoite mei, as de oaren better wiene, dan hiene se it terjochte wûn. Ik hie doe in pear slaggen sa'n mofke oan om de hân waarm te meitsjen en dan die ik him út om mei de bleate hân te slaan en dan woe it wol wat.
Ik hie noait in trochsleine hân. In protte minsken tochten dat ik swier wurk die en sa in hurde hân hie, mar ik ha myn libben lang by de gemeente west dus dêr kaam it net wei.
Mar de ballen wiene doe ek sachter en je sloegen as keatser minder op de boppe. Boppeslaan moat wol natuerlik bliuwe’’, zo vertelde Hiemstra in 2006.
Lang duurde dat verblijf in de eerste klas niet want in 1965 was het weer een stapje lager. Maar wel behaalde Hiemstra in 1964 met Oebele Anema en Germ Gjaltema een vierde prijs op de PC. Een andere prijs dat jaar die in het geheugen is blijven hangen was een premie in Tzummarum voor de afdeling van Sexbierum met een merkwaardig vervolg twee jaar later. Een eerste prijs onder de bizarre omstandigheden van windkracht acht. De al te 'ritige' opslager Hein van der Zee wist zijn bijnaam 'kanonnier' deze dag waar te maken want hij wist de ballen in te brengen waar andere opslagers bezweken onder de natuurelementen.
Een mooi afscheid van zijn geboortedorp dus want Hiemstra verhuisde in 1967 als administrateur bij de gemeente. Een begeerlijke vacature die Hiemstra kreeg mede dank zij zijn faam als kaatser. Dat betekende wonen in Sint Annaparochie met als bijvangst dat sterke afdelingspartuur.
In de tweede klas groeide Hiemstra uit tot een taaie, volhardende en degelijke kaatser die met Tjalling Huizinga, Hiele Beetstra of Piet Santema menige krans mee naar huis nam.Met het vertrek van Flip Soolsma boette het afdelingspartuur van Sint Annaparochie aan kracht in. Nimmer zou Willem Hiemstra weer een finale van de Bond halen. Merkwaardig genoeg nog wel een keer een derde prijs in 1975, toevallig het jaar dat zijn voormalige afdelingsmaat Flip Soolsma voor Drachten de Bond won.
In 1973 werd Hiemstra weer eersteklasser en wat bijna tien jaar eerder niet lukte, slaagde nu wel: handhaving als eersteklasser tot eind 1979 toen hij op 38-jarige leeftijd vond dat het genoeg was geweest. In die laatste zes jaar had hij wisselend succes. Op de PC in 1974 nog wel een ‘lytse preemje’ met Rienk de Groot en Johannes Westra. Verder had hij nog wel meer memorabele kaatsmomenten. De winst van de drie gouden Willems in Menaam in 1978 of het moment waarop de 100 punten werden binnengehaald: winst in Berlikum. 'Een gouden dag voor Willem Hiemstra' zoals daags erna werd gemeld in de krant. Winst met Jarich van der Veen en Klaas van Wieren op een partij die ook nog de koningstitel opleverde.
Een andere winst die Willem Hiemstra koestert, viel in zijn laatste jaar als eersteklasser. In Makkum een wandbord winnen met voormalig dorpsgenoot Johannes Brandsma en dat vond hij toch wel zeer bijzonder. Sterker nog, een week eerder was het in Bolsward ook raak. Johannes van der Meij en Johannes Brandsma moesten het stellen zonder hun achterinse Minne Hovenga die zich ziek had afgemeld. De voorzitter van Bolsward, tevens zwager van Hiemstra, werkte welwillend mee en Hiemstra werd bijgeloot. Brandsma: ,,En Johannes van der Meij hie doe syn dei.’’
De moeder van Hiemstra hield van jongs af aan alles nauwkeurig bij wat er werd gewonnen. Een archiverende eigenschap die Hiemstra ook heeft. En dat betekent dat de kaatser Willem Hiemstra aanzienlijk meer heeft gewonnen dan die 17 eerste, 20 tweede en 39 derde prijzen die officieel geregistreerd staan. In totaal 138 punten. Maar alles bij elkaar opgeteld heeft Hiemstra 235 eerste, 130 tweede en 120 derde prijzen gewonnen. Indrukwekkende cijfers die passen bij een groot sportman als Willem Hiemstra. Belangrijker echter nog is dat hij bovenal een aardig, zachtmoedig en bescheiden mens is.
Tekst en foto : Rynk Bosma, www.knkb.nl
.jpg)
.jpg)
.jpg)
%20Poort%20van%20Franer%20advertentie_800PX.jpg)
.jpg)
.jpg)
